PAYIZA DERENG

Me dev ji bajarê xwe yê ewçend xweş berdida, me dev ji malbatên xwe û hevalên xwe berdida û payiza dereng, em di bin baraneke hûr de ketibûn ser riya welatê xerîbiyê...”

Xerîbî kirasekî ji êgir e. Mirovê xerîb nikare bisitire, di hundirê ezabekî de ye, diêşe, tiştê xwe yê herî bi qîmet wenda kiriye, lê digere, nabîne; riya xwe şaş dike, di gerînekan de gêj dibe.

Firat Cewerî bi “Payiza dereng” me li wan gerînekan digerîne, xweşî û nexweşiyên civakê dide pêş, çêjeke xweş ya edebî dide me û me di nav fikir û xeyalên doh, îro û sibe de vedigevizîne.