KIRASÊ TENG

Civaka me, civakeke bi simbêl e, nêr e. Jin di civakê de tenê weke “problem” derdikevin pêş. Edebiyata Kurdî jî wisa ye. Berhemên nivîskarên jin pirr kêm in. Resmê edebiyata me jî resmekî bi simbêl e. Kirasê ku civakê, an jî mêr li jinê kiriye û dike zêde teng e.
Avesta, bi rêza “Şahmaran” li hember vî resmê û spî dixwaze dîmenên din nîşan bide. Rêza ku ji her parçeyê Kurdistanê bi şi‘ran dest pê kir vêga bi kitêbek çîrokan didome: “Kirasê Teng!”

Lorîn S. Doğan ne tenê neynikê dide ber civakeke derengmayî, bi cesaret, pê li birîna ku bi salan e di mêjiyê me de cî girtiye, dike.