ÇOLISTAN

Erê ezê her wisa bêjim! Pêwîst nakê axaftinên din bêjim û dirêj bikim. Tenê, ger pirsa mal û dê û bavê min jî kirin êdî ew bi xwe ji rewşa Helebçeyê agahdar in, dizanin çawa ye! Bi hîç rengekî qala wê nakim ku hûr û girên mal, mezin û piçûk, ber bi gaza bomba kimyewî ketine û… mirine. Na. Ez naxwazim ku ev çend demên kurt û xweş, pir bixweşî, ji nişka ve têk bibim û dilê hemûyan tije bikim ji xefet û matem û janê. Na! Eger pirsa mal ji min bikin, ezê bêjim: “Baş in”, “Ew li Hemedan” in, “Li mala mirovekî bavê min in.” Min firmêskên çavên xwe paqij kirin û tiliya xwe ji ser zengilê derî hiland. Zengilê derî di nav hewşê de deng veda.