ASÛS

“Li navçeyeke dûr jiyan xewneke dirêj bû.”

Ev navçe “Asûs” e.

Li wir mirov, di dawiya temenê xwe de şiyar dibe.

Li Asûsê insan, ber bi bayê reş dikevin.

“Li wê derê mirov neyarê xwe piçûk naxîne. Kes li hev dixin, serê hev dişkînin, carna hev dikujin jî, lê kesek pê li şerefa ê din nake.

Ji ber ku mêrekî ku navê wî hatibe binpêkirin ji gurekî birçî hartir e.”

Li Asûsê lez tune, berfê her tişt qerisandiye, zeman sekiniye.

“Asûs” ne tenê berhema yekem a Mehmet Dicle ye, tevî “Nara” û “Ta” ew êdî yek ji mekanên herî balkêş ê edebî ye.